ترسویان

گوشه ای بود و یکعدّه که ما نشمردیم

گفتگو کرده و ما فیض از آن میبردیم

خانه شد تکیه غم بسکه همه بد فرمیم

باد سرد آمد و از سردی آن جا خوردیم

شده سهمیه ی ما از می بیغش لافش

بسکه بر ساقی میخانه درشتی کردیم

گریه شد کار و به گونه قطراتش ماسید

غنچه ای بوده که از باد بلا  افسردیم

قبل از آغاز درو حاصل خرمن پیداست

ما که جز شکوِه و حرمان به زمین نسپردیم

اسم شیطان بزرگ آمد و چون ترسویان

اَشهَدِ خویش نخواندیم و ز اخمش مردیم

عاقبت وقت خداحافظی و رفتن شد

داده هر بود و نبود و کفنی را بردیم 

ناگهان آمده یک عدّه جوان ، فرمودند

زده شیطان و جگر کرده کباب و خوردیم