گفتگو با باد

می بَرَد رَنجِ فَـراوان  و دِرو می کند ازکِشته وباد حقّ  او  آنکه  تلاشش بِشَوَد گَنج و  بَرَد با دلِ شاد این بِرِنجی که به رَنج است و خوراکِ همه درکِشوَرِما گو  کشاورز ندارد ثَمَر  از کِشته، که بنیاد نهاد چندماهی همه درمزرعه و آب و گِلَش می مانند تا بچینند بِرِنجی که تَعَب حاصل داد وقتِ محصول کشاورز نبیندخیری میدهد حاصلِ رَنجَش  به سلَفخوار و رَوَد  خود  از یاد. (کوتوال)