گفتگو با باد

ای قلعه ی دیمه*کاخ ویران ای بُرج کهن ، کمند دیوان ای شیر گلوله خورده ، وحشی ای زخمی خشم روزگاران                روزی بشوی دوباره برپا؟ ای دیده ی اشکبار کیوان بر ماه و ستاره بوده ایوان ای مادر رنجدیده ی شهر ای ارثیه دلیر مردان               دستی برسد برای احیا ؟ دیدی چقَدَر امیر و سلطان بودی به همه پناه و اُسکان افتاده به غربت و غریبی در سینه نهفته داغ دوران                  مردی بشود دوباره پیدا؟ قدر تو نظافتت به مژگان بر دیده نهاد بایدت جان افتاده به چنگ بی خیالان ای خان که شدی اسیر چوپان            خون خورده ی در خودی ، شکیبا بستی تو وَ ما شکسته پیمان لطفی تو وَ ما نمادِ طغیان ویرانه تو را نگاه کردیم دیدی تو تبر بدست مهمان                 ما رفتنی و تو بوده بر جا هر سنگ تو یک گوهر و غلطان هرصخره تو ستون کیهان تا وقت رهائیت نمانده روزی تو چو سرمه روی مژگان                در نزد تو لعل گشته خارا. #احمد_یزدانی

حرف بهتر باشد از هر چیز  ، آنهم بی عمل می کنیم آغاز با حرف و چنین است و چنان هرکسی در هرکجا دارد نصیحت میکند الامان از این نصایح، الامان از گفتمان تا بپیچانی تو پیچ رادیو را در صبحدم یکنفر دارد نصیحت میکند از عمق جان چون که قبلا تشت او افتادو داری تو خبر می کنی خاموش و می افتی بفکر آب و نان نانوا دارد نصیحت می کند، بقال هم از صغیر و از کبیرِ ما همه یک نکته دان تا نباشد قدرت اجرا ، تمسک سوی حرف چون که گفتیم و نکردیم ، هست این اوضاعمان ای برادر ،حرف حرف است و نمیگردد عمل نیست هرگز گفته ها مثل عمل تاثیرشان بسکه می گوییم  ، تاثیری ندارد گفته ها فاصله بسیار باشد از عمل تا حرفمان احمد یزدانی