قلعه دیمه

ای قلعه ی دیمه*کاخ ویران
ای بُرج کهن ، کمند دیوان
ای شیر گلوله خورده ، وحشی
ای زخمی خشم روزگاران
               روزی بشوی دوباره برپا؟
ای دیده ی اشکبار کیوان
بر ماه و ستاره بوده ایوان
ای مادر رنجدیده ی شهر
ای ارثیه دلیر مردان
              دستی برسد برای احیا ؟
دیدی چقَدَر امیر و سلطان
بودی به همه پناه و اُسکان
افتاده به غربت و غریبی
در سینه نهفته داغ دوران
                 مردی بشود دوباره پیدا؟
قدر تو نظافتت به مژگان
بر دیده نهاد بایدت جان
افتاده به چنگ بی خیالان
ای خان که شدی اسیر چوپان
           خون خورده ی در خودی ، شکیبا
بستی تو وَ ما شکسته پیمان
لطفی تو وَ ما نمادِ طغیان
ویرانه تو را نگاه کردیم
دیدی تو تبر بدست مهمان
                ما رفتنی و تو بوده بر جا
هر سنگ تو یک گوهر و غلطان
هرصخره تو ستون کیهان
تا وقت رهائیت نمانده
روزی تو چو سرمه روی مژگان
               در نزد تو لعل گشته خارا.
#احمد_یزدانی